Nehalem, İntel firmasının Eylül 2008'de piyasaya sürülen Core i7 işlemcisiyle birlikte kullanılmaya başlanmıştır. 2011'de Sandy Bridge mikromimarisi sunulana kadar İntel'in en gelişmiş mikromimarisi olarak piyasada kalmıştır. Selefi Core mikromimarisine göre paralelliği ve saat frekansını arttırmış, Core mikromimarisinde İntel'in kullanmadığı fakat daha önce NetBurst'de kullanılan Hyper Threading teknolojisi Nehalem ile tekrar kullanılmaya başlamıştır. Nehalem'le birlikte Core mikromimarisinde terkedilmiş olan üçüncü seivye bir önbellek de yonganın içerisine eklenmiştir. İntel, Nehalem ile ilk defa bellek denetim birimini işlemci yongasının içine koymuş ve front-side bus dan ayırmıştır.
Nehalem, Core mikromimarisinde 12-14 olan boru hattı aşama sayısını 20-24'e çıkarmıştır. Genel olarak boru hattı aşamalarını 4 ana bölge olarak tanımlamak gerekirse bunlar: Getir, Çöz, Yürüt, ve Yaz aşamalarıdır.
Bilgisayar Mimarisi Ve Organizas
Nehalem mikromimarisinde, buyruklar ilk önce 32 KB'lık buyruk önbelleğinde aranır. Burada bulunamadıkları takdirde sırasıyla ikinci seviye önbellek ve üçüncü seviye önbellekte aranır. Burada da bulunamadığı takdirde ana belleğe erişim gerekmektedir. Nehalemde, sanal bellek kullanıldığı için, sanal adreslerin gerçek adreslere dönüştürme işlemine ihtiyaç duyulmaktadır. Bunun için, sanal adreslere karşılık gelen gerçek (fiziksel) adreslerin tutulduğu bir sayfa tablosu vardır ve sayfa tablosu ana bellekte tutulmaktadır. Her bir sayfa dönüşüm işlemi için ana belleğe gitmek zaman alıcıdır, bu yüzden sayfa tablosunun bir kısmı Etkin sayfalar önbelleğinde (ESÖ) tutulur. Nehalemde ESÖ daha önceki tek seviye uygulamaların aksine iki seviyeli olarak gerçekleştirilmiştir. Birinci seviye ESÖ buyruklar için 7-128 adet buyruk taşıyabilecek şekilde, veriler için 32-64 adet veri taşıyabilecek şekilde tasarlanmıştır.
IA-64, Karmaşık komut setli bilgisayar(ing: CISC(complex instruction set computing)) mimarisinde tasarlandığı için, buyruklar düzenli, yalın değildir ve eşit uzunlukta değildirler. Bu yüzden buyrukların çözülüp fonksiyonun, ve işlenenlerin belirlenmesi birkaç saat vuruşu sürmektedir. Compile edilmiş halde bulunan IA-64 buyrukları buyruk önbelleğinden çekilirler ve İntel bunlara Macro-Op ismini vermektedir. Macro-Op'ların önçözme aşamasında uzunlukları belirlenir (bir Makro-Op 1 bayt da olabilir 17 bayt da). Macro_Op'lar daha sonra buyruk kuyruğuna (ing: Instruction Queue), bellek hizalaması (ing: Memory Alignment) işlemi uygulanarak yerleştirilirler. Nehalem mikromimarisinde yürütme birimi Macro-Op'ları yürütecek şekilde tasarlanmamıştır. Bu yüzden Makro-Op'ların çözme aşamasından geçerek Micro-Op'lara dönüştürülmesi gerekir. Nehalemde, 3 adet basit kodçözücü ve 1 adet de karmaşık kodçözücü bulunmaktadır ve bunlar paralel çalışabilecek şekilde tasarlanmışlardır. Karmaşık kodçözücüye 1 adet Makro-Op'tan 4 adet Micro-Op çıkarabilecek buyruklar girerler. Daha basit buyruklar için basit kodçözücü birimleri kullanılır. Kodçözücülerden çıkan Micro-Op'lar daha sonra çözülmüş buyruk kuyruğuna (ing: Micro-Op Instruction Queue) yerleştirilirler. Çözülmüş buyruk kuyruğunda bulunan Micro-Op'ların işlenenleri yazmaç adlandırma işlemine sokulur ve aldıkları yeni yazmaç isimleriyle yeniden sıralama tamponundan (ing: re-order buffer) yer alırlar. Aynı anda Micro-Op'lar yayın kuyruğundan (ing: issue queue) da sıra alırlar ve yürütülmek için beklerler.
Veritabanı genellikle bir bilgisayar sisteminde elektronik olarak depolanan yapılandırılmış bilgi veya veriden oluşan düzenli bir koleksiyondur. Veritabanı genellikle bir veritabanı yönetim sistemi (DBMS) ile kontrol edilir. Veri ve DBMS ve aynı zamanda bunlarla ilişkili uygulama yazılımları bir araya getirildiğinde sıklıkla yalnızca veritabanı olarak kısaltılan veritabanı sistemi olarak ifade edilir. 2ff7e9595c
留言